فیلم / لغزش جایگاه صنایع دستی

عاقبت خاک گِل کوزه گران خواهیم شد

به گزارش پایگاه خبری سیمین ، زبان و ادبیات فارسی ایران گویای مفاهیمی زیبا در لباس شعر و ادبیات فارسی است که هر روز و هر زمان حس جدیدی به ما می بخشد .

خیام شاعر نام آمار ایرانی رباعی دل انگیزی دارد با خمیرمایه ی “کوزه” که به نظرم یکی از رساترین مفاهیم زندگی در خصوص مرگ و زندگی است .

در کارگه کوزه گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش؟

خیام از دنیایی سخن می گوید که امروز چنان بر آن تکیه داریم و گلویش را فشرده ایم که قابل وصف نیست اگر لحظه یی به این رباعیات و مفهوم آن ، فکر کنیم می بینیم واقعا این دنیا فانی و گذراست .

البته در دیدگاه امروز بر این باور هستیم که دنیای پیش رو، متفاوت با گذشته شده است اما چنیین نیست مرگ همان و زیستن همان است و لیک خود را در بازیی ، غرق کرده ایم که دستاوردی به جزء ، پوچی ندارد .

شناخت زیبایی درون و ایجاد حس آرامش نه از به دست آوردن ثروت هنگفت از راه غیر اصولی ایجاد می شود و نه از کسب قدرت از کنار ، پایمال کردن خواسته های همنوعانمان به دست می آید .

حس نشستن در یک روز آفتابی کنار سایه ی دیوار کاه گلِی و خیره ماندن به جریان جوی آب ، حسی آرامشی است که کمتر از یاد می رود .

همانگونه که خیام بسیار ظریف ، کوزه را خاک وجود انسان می داند و آن جسمی که روزی ، روح ، زینت بخش آن بوده و پس از مرگ بی ارزش و در دست انسان هنرمند ، شکل می گیرد را مجددا در بین انگشتان خالق اثر در حال رقص می پندارد .

آنچه در تصویر ذهن انسان آینده بر یاد می ماند تصویر نیک و بد اعمال آدمی است که آتش تاثیر کارهای او حتی پس از گذشت قرن ها هم خاموش نمی ماند و مدام بیان و تکرار می شود.

خیام اینگونه نیستی انسان را به تصویر می کشد :

این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌ست

در بند سر زلف نگاری بوده‌ست

این دسته که بر گردن او می‌بینی

دستی‌ست که بر گردن یاری بوده‌ست

پس از جنگ جهانی دوم کشورهایی که صنایع دستی را با رویکرد هنری و فرهنگی مورد توجه قرار دادند، اولین کنفرانس بین المللی در 10 ژوئن 1964 در نیویورک برگزار کردند.

در این کنفرانس تعدادی از اساتید دانشگاه، هنرمندان، صنعتگران و … از 40 کشور جهان شرکت داشتند در پایان همایش، تأسیس «شورای جهانی صنایع دستی» به عنوان زیر مجموعه یونسکو تصویب شد و دبیرخانه آن در شهر آمستردام هلند راه اندازی شد.

ایران نیز در سال 1347 برابر با 1968 به عضویت این شورا درآمد و فعالیت خود را در مجمع آسیا و اقیانوسیه آغاز کرد.

در سال 2010، ایران روزی را به صنایع دستی پیشنهاد داد و آن را در 10 ژوئن، تاریخ تأسیس شورا در نظر گرفت شورای جهانی صنایع دستی با این پیشنهاد موافقت کرد و این روز به نام روز جهانی صنایع دستی WHD نامگذاری شد.

متاسفانه آنچه اکنون شاهد برگزاری این روز جهانی هستیم به مانند همیشه با سخنرانی های تکراری برخی مسئولین مواجه می شویم و از خلاقیت و نوآوری در عرصه ی برگزاری چنین مراسم هایی هم عاجز هستیم .

هنوز برخی هنرمندان از تامین مواد اولیه حرفه ی خود عاجز هستند و هنوز نمی توانند آنگونه که لازم هست و شایسته ی این صنعت می باشد وارد دنیای اقتصاد شوند و هنوز جایگاه این خالقان آثار فاخر ایرانی به درستی و راستی ، لغزنده است و هنوز می شنویم که بخشی از این صنایع در حال فراموشی است .

صنایع دستی ایران با زبان و ادبیات فارسی آمیخته و پر جاذبه است و باید پایبندی به ارزش ها ی ایرانی نهادینه شود تا این روز ملی و جهانی در ایران دست هنرمند صنایع دستی را با اقتدار بفشارد .