کار فرهنگی مداومت می خواهد

مدیریت مسافرین و مهاجرین از مسائل مهم مازندران است

به گزارش پایگاه خبری سیمین، عیسی کاکویی، از مفاخر و مشاهیر استان مازندران، در این همایش که به کوشش «خانه مازندران» و انجمن های مازندرانی برگزار شد؛ به تحلیل و بررسی مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی استان مازندران پرداخت و بر حسب شناخت دیرینه و عمیق خود از مسائل این استان پرداخت.

عیسی کاکویی ضمن تاکید بر ضرورت حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی استان مازندران، مهاجرین را به عنوان یکی از مهمترین مسائل و دغدغه های مازندران برشمرد و افزود: مسافران و گردشگران استان مازندران که در طول سال از این استان بازدید می کنند؛ فرصت های مناسب بالقوه ای برای صنعت گردشگری و اقتصاد فرهنگی استان محسوب می شوند. اما مسئله اصلی این است که مهاجرین دارای بافت و سابقه فرهنگی و اجتماعی مختلف را چگونه به بهترین وجه، مدیریت و ساماندهی نمایند که ضمن حفظ تنوع فرهنگی ایشان، آسیب و ضربه ای به اصالت، ماهیت و بومیت استان پر قدمت مازندران وارد نشود.

این تحلیلگر ارشد سیاسی و اجتماعی، نقاط حساس و قابل تأمل استان مازندران را در سه بخش برشمرد و گفت: اولین موضوع، تنش آبی این استان است. استان مازندران، علیرغم و یا حتی به ویژه به دلیل مجاورت با سواحل دریای خزر، جایگاه و نقش مهمی در مدیریت آب و منابع و همچنین موقعیت ژئوپولتیک کشور دارد.

کاکویی دومین موضوع مهم مدیریتی مازندران را، جلب و جذب سرمایه‌گذاران استانی و کشوری در مازندران برشمرد و تاکید کرد می بایست برنامه ریزی و سیاستگذاری دقیق و حساب شده ای در این زمینه صورت بگیرد و علاوه بر استفاده از فرصت های بالفعل، راهکارهای منطقی و عملیاتی برای جذب فرصت های بالقوه اقتصادی یافت.

او با اشاره به تأثیرپذیری فراگیر و ناگزیر نسل جوان و نوجوان از تبلیغات و برنامه های رسانه ای، گفت: موضوع حفظ فرهنگ مازندران و انتقال آن به نسل جوان فعلی و آتی، یک نکته مهم در سیاستگذاری های فرهنگی و اجتماعی استان است.

وی افزود: باید مسیری مستمر و مداوم در پیش گرفت تا جوانان و نوجوانان مازندرانی، علاوه بر اینکه فرهنگ و آداب و رسوم اصیل این خطه غنی را بشناسند و به آن افتخار کنند؛ خودشان هم تبلیغ کننده افتخارات بومی و سنتی استان خود به دیگران باشند و هم به نمونه ها و الگوهایی درخشان و قابل معرفی به عنوان حافظان و نگهبانان اصالت و فرهنگ مازندران باشند.

عیسی کاکویی همچنین مداومت و خستگی‌ناپذیری را لازمه کارهای فرهنگی دانست و گفت: کار فرهنگی، نسخه نهایی و پایانی ندارد. پویایی، توسعه پذیری و زایندگی فرهنگ، ایجاب می‌کند که در هیچ زمان و مرحله ای، تصور نکنیم که کار به پایان رسیده و دیگر، نقطه ای برای رشد و ادامه مسیر وجود ندارد. بنابراین حتی اگر بیست سال هم کار کنیم و نتیجه مطلوب نگیریم؛ باید بیست سال دیگر هم کار کنیم و بی وقفه ادامه بدهیم.

تمام/