نیما یوشیج از ارتباط میان فرهنگی شعر سخن می گوید

می تراود مهتاب

به گزارش پایگاه خبری سیمین ،نیما یوشیج ، شاعری که چارچوب های معرفتی ارتباطات میان فرهنگی را ، به خوبی می شناسد و یک ، میان فرهنگی معرفتی را شکل می دهد.

یعنی شناخت از شعر را به زوایای دیگری سوق می دهد و میان هیاهوی شعر سنتی که تا آن زمان رایج و در اوج بوده است راه باریکه یی ، از معرفت ارتباطی کلمات را ایجاد می کند و شکل جدیدی به معنا ، واژه و سخن در شعر می دهد .

می‌تراود مهتاب

می‌درخشد شبتاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته‌ی چند

خواب در چشم ترم می‌شکند

در آهنگ و رقص کلمات نیما یک نوع شناخت و معرفت خاص از چشم و شب و خواب و مهتاب ایجاد می شود که همان ارتباطات میان فرهنگی را شکل می دهد .

در شعرهای سنتی شاعرانی چون حافظ و مولانا و…می بینیم که هر کلمه نماد و معنای خاصی در شعر و در کل ادبیات به کار گرفته ی شاعر، وجود دارد مثلا در شعر مولانا ، هدهد، کلمه یی که در عرفان جایگاه خاص معنایی را دارد و شناخته شده ی شعر عرفانی مولاناست اما در شعر نیما این کلمات تک معنایی در شعر سنتی به یکباره دریایی از معنا و ارتباطات می شود .

می‌تراود مهتاب

می‌درخشد شبتاب

مانده پای‌ آبله از راه دراز

بر دم دهکده مردی تنها

کوله‌ بارش بر دوش

دست او بر در، می‌گوید با خود:

غم این خفته‌ی چند

خواب در چشم ترم می‌شکند.

علی اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج در دهکده یوش در مازندران به دنیا آمد و در 12 سالگی به همراه خانواده به تهران رفت و پس از مدتی زبان فرانسه و عربی را فرا گرفت.

رویدادهای اجتماعی سال‏های 1300 و 1301 شمسی، نیما را به کناره‌گیری از مردم و زندگی در میان جنگل‌ و دامان طبیعت و هوای آزاد کشاند و آنجا بود که منظومه افسانه را سرود.

شعر آزاد نیمایی، تفاوت‌های آشکاری با شعر سنّتی دارد و از لحاظ عاطفی، بیشتر جنبه اجتماعی و انسانی آن پررنگ است و اما مهم‏ترین اثر این شاعر نوپرداز ایرانی، افسانه نام دارد.

نیما سرانجام در سال 1338 شمسی در 64 سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران دفن شد و سی‌و چهار سال بعد در دی ماه 1372، با تلاش مردم نور و یوش، پیکر نیما از محل دفن به زادگاهش در یوش منتقل گردید.

می‌میرم صد بار پس مرگ تنم

می‌گرید باز تنم هم تنم در کفنم

زان رو که دگر روی تو نتوانم دید

ای مهوش من، ای وطنم، ای وطنم

تمام /